Wat een genot om dit boek in de kast te hebben staan. Met Plenty more heeft Yotam Ottolenghi een waardig opvolger van zijn eerdere groentekookboek Plenty uitgebracht. Voor wie is het een must have en wie zal er niet snel uit koken?

Plenty more, Yotam Ottolenghi * recensie

Meer van hetzelfde

Ik wilde eerst schrijven dat Ottolenghi met Plenty more niet meer van hetzelfde geeft, maar eigenlijk doet hij dat wel: de spotlights staan op groenten, veel smaken hebben een duidelijke match met het Midden-Oosten en wederom worden exotische ingrediënten niet geschuwd. Maar dat ‘meer van hetzelfde’ klinkt negatiever dan het is. Want met Plenty more gaat Ottolenghi weer een stap verder. Hij neemt je mee op de ontdekkingsreis die hij zelf maakt, dieper de materie in. Het viel me in eerste instantie alleen niet zo goed op omdat de manier van presenteren anders is in Plenty more.

In zijn nieuwste boek benadert Ottolenghi ingrediënten namelijk vanuit de bereidingstechniek: gestoomd, geprutteld, gehusseld, gegrild enzovoort. Leuk, zul je denken, een andere indeling. Maar er zit meer achter. Door goed te kijken en proeven wat een manier van bereiden met een product doet, kun je recepten maken met die techniek die het beste uit het product naar boven haalt. Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat elke groente maar op één manier lekker bereid kan worden. Het gaat erom dat de groente optimaal wordt bereid voor een specifiek gerecht. Zo kookt en bakt hij bloemkool voor in zijn rokerige frittata (Plenty) en roostert hij bloemkool voor in een salade (Plenty more). En geloof me, geroosterde bloemkoolroosjes in een salade geeft een compleet ander effect dan rauwe of geblancheerde.

Verdieping of lekker eten

Je hoeft niet bang te zijn dat het een technisch boek is. Als je gewoon een heerlijk groentegerecht wilt maken en niet meer verdieping zoekt, volg je gewoon netjes op wat de groentekunstenaar heeft opgeschreven. Dikke kans dat je stuiterend van genot aan tafel zit. Maar als je zelf ook meer wilt kunnen doen met groenten, is dit boek een echte must. Je leert ervan. Bijna spelenderwijs. In mijn geval met vallen en opstaan, maar soit.

Bloemkoolperikelen

Zo waren mijn vriend (de kok die avond) en ik laaiend enthousiast over de fijne smaak van geroosterde bloemkool in het recept van de bloemkoolsalade met druiven en cheddar uit Plenty more. Ik wist direct dat ik bloemkool volgens die techniek vaker wilde gaan gebruiken. Mijn eerste poging, relatief grote roosjes op de barbecue, die toch nog brande na het eten, mislukte gigantisch. De roosjes moeten écht kleiner en ik was tot twee keer toe vergeten de groente te keren. Want dat is wel een nadeel; in Ottolenghi’s recept wordt wel gemeld dat de roosjes klein moeten zijn, maar hoe klein dat is weet je niet omdat er geen foto van dat recept bij staat. Maar de kleinere bruinere waren lekkerder dan de wat grotere met bruine randen. Dat zegt genoeg.

Later die week aten we een zoete Marokkaanse stoof met kip, groenten en couscous. Schoonmoeder schoof aan, dus, ik nam mijn kans waar. Zij eet bloemkool echt alleen sufgekookt, maar wil gerust iets nieuws proberen. Zoals omschreven door il Ottolenghi in het recept voor bloemkoolsalade maakte ik een bakplaat geroosterde bloemkool. We aten wat couscous, een schep stoof erop en geroosterde roosjes als topping. Mijn schoonmoeder was direct verkocht. We raakten niet uitgepraat over hoe jammer het wel niet is om zo’n bloemkool suf te koken. Ook lekker op z’n tijd, maar ongelooflijk hoe anders bloemkool smaakt als deze geroosterd is. En dat is precies het punt dat ik wilde maken.

Voor wie wel

• Meer willen doen met groenten.
• Lekker eten, zonder vlees (en de proteinen niet missen)
• Nieuwsgierig/leergierig naar wat een techniek in een groente naar boven haalt en hoe je dat combineert.
• Nieuwe producten/smaken willen leren kennen.
• Fans van Plenty. Echt, je krijgt more van wat je toch al fantastisch vindt. Het kan gewoonweg niet tegenvallen.

Voor wie niet

• Alles moet bij de plaatselijke super te koop zijn.
• Schrikken van meer dan 10 ingrediënten.
• Nooit langer dan een half uur willen koken.
• Jezelf niet herkennen in de positieve punten.

Nog even dit

• Heerlijk vind ik dat, met voor mij nieuwe producten koken. En ook in Plenty more spotte ik ze weer. Citroengeraniumwater, kashk, zeespaghetti en buna-shimeji-paddenstoelen, om maar een paar voorbeelden te noemen.
• Bij sommige recepten staat aangegeven welk ander recept uit Plenty more er goed bij past. Ideaal. Als ik een etentje geef voor vegetariërs of avontuurlijke eters, kies ik al snel voor een andere manier van eten. Het liefst zet ik dan 3, 5 of 7 gelijkwaardige gerechten op tafel . Dus niet het traditionele vlees als hoofdgerecht, met een bijrol voor een groente en aardappels. En zo maakt Ottolenghi het me wel heel gemakkelijk.
• Foto’s om van te watertanden. Heel what you see is what you get. Maar dan wel stiekem best gelikt. Het lijkt alsof het er als vanzelf zo fantastisch doch ongestyled uitziet. Dat is natuurlijk niet zo, maar dat type fotografie mag ik wel.

Bestel Plenty more bij Bol.com via deze link. Dan krijg ik van Bol een klein percentage van de kostprijs, zonder dat het jou wat extra’s kost.

Plenty more
Auteur: Yotam Ottolenghi
Uitgeverij: Fontaine Uitgevers
ISBN: 9789059565388

Ik heb van Fontaine Uitgevers een recensie-exemplaar van Plenty more ontvangen.