Zin in ‘iets met kip’ maar niet wéér hetzelfde? Dan vind je hier de nodige inspiratie. In deze lijst staan hoofdgerechten met kip, maar ook een broodje voor de lunch, een borrelhapje en mijn ultieme kippensoep. Gumbo is ook een kippensoep, maar dan één uit de Cariben. En dat is een heel ander bordje eten dan grootmoeders kippensoep op z’n Hollands. Als je dit gerecht niet kent, dan zou ik het zeker eens proberen.
10x lekker met kip
Hachee op tafel vind ik altijd een prettig vooruitzicht. Het verjaagt het chagrijn van een irritante file en het verwarmt na een stevige boswandeling. Hachee is voor mij een schoolvoorbeeld van comfort food. Eten waar je een fijn, huiselijk gevoel bij krijgt.
Brabantse hachee
Dit gerecht is een familierecept, maar – sorry oma – ik voeg een beetje sambal toe voor wat extra pit. Met deze hoeveelheid krijg je geen pepersmaak, maar speelt het een rol op de achtergrond.
Soms kan ik het niet laten en gaat er nog wat peperkoek doorheen of mosterd. En soms vervang ik een deel van het vocht door wijn of bier. Maar echte hachee, daar moet je niet teveel mee uithalen. Anders is het geen hachee meer, maar een ander stoofpotje.
Een goed Brabants bordje eten. Lekker bij wortelstamp of aardappelpuree en rode kool met appeltjes.
Zelf vanillepudding maken
Zelf pudding maken, wie doet dat nog? Niemand die het me ooit voorschotelt. Behalve collega foodblogger Es. Digitaal, helaas, maar met zo’n lekkere chocoladepudding is het direct vergeven.
Deze vanillepudding is zowel warm als koud lekker, maar voor het echte comfort foodgevoel eet je hem natuurlijk warm. Als je hem koud eet, leg je plastic folie op de pudding om velvorming te voorkomen. Maar ook dat is smaakgebonden; ik at deze pudding vandaag met mijn schoonmoeder, die zich nog goed herinnerde hoe zij er met haar broers en zussen om ruziede.
Je kunt ook wat koekjes boven een schaaltje breken of verkruimelen en de vanillepudding erop scheppen. Een zelfgemaakt aardbeiensausje past daar prima bij. Ander rood fruit of een combinatie met chocolade kan natuurlijk ook.
Op de eerste frissere dag van het jaar stond ik bij de slager. Ik had mijn vlees en vleeswaren besteld en viste al in mijn tas naar mijn portemonnee.
“Anders nog iets?” klonk de welbekende vraag. Voordat ik het goed en wel in de gaten had, antwoordde ik: “Ja, doe maar vier sukadelappen”. Die stonden helemaal niet op mijn lijstje. Het was het weer dat sprak…
Sukadelappen als impulsaankoop. Best grappig eigenlijk, als je er bij stilstaat.
Er lagen nog aardappels en sperziebonen (uit eigen tuin, die van mijn vader) in de kelder. Prima combinatie. Lekker ouderwets.
En aangezien we met twee goede eters en een peuter met wisselende trek aan tafel zitten, is vier sukades genoeg voor twee keer eten. Het duo dat nu in de vriezer ligt, zet ik met rode kool met appel op tafel. Precies zoals oma het zou doen.
