Op dinsdag krijgen wij verse eieren van de kippen van mijn ouders. Die middag speelt mijn peuter bij zijn opa en oma. Dat betekent lekker wandelen in de bossen, wortels snacken uit opa’s moestuin, ‘stiekem’ oma’s aardbeien plukken, helpen bij het verzorgen van de kippen en natuurlijk eieren rapen.
Kip in roomsaus * Blanquette de volaille
Een Mediterraan Kerstmenu om je vingers bij af te likken. Zonder stress: je hoeft steeds enkel voor de linker of rechter optie te kiezen. Klik op de foto voor het recept. Reis van het oostelijk deel van de Middellandse Zee naar het westen (links) of gooi het over de Italiaans-Franse boeg (rechts). En wil je liever een gang ruilen? Dan doe je dat toch gewoon. Het is jullie kerst.
Eet smakelijk en geniet van elkaar!
Geroosterde Aubergine met Saffraanyoghurt
Quiche Champignon met Walnotencrème
Fava met Gekaramelliseerde Ui en Muntsaus
Romige Preirisotto met Biefstuk op Gorgonzolasaus
Charlotte à la Russe met Bosbes en Vanille
Limoncello Crème Brûlée / Citroen Crème Brûlée
Paddenstoelenkoffie
Een voorgerecht in stijl. Past prima in een feestelijk, chique menu, zoals het kerstmenu. Ik maakte het voor onze eetclub en de reacties waren lovend. Je proeft echt koffie en champignons, wat het bijzonder maakt.
Enkele tips, mede afgeleid uit het commentaar dat ik kreeg (naast de 8,7 voor deze gang). Zorg ervoor dat de kopjes die je gebruikt niet te groot zijn en houd het laagje room zo dun mogelijk, door het kleinste spuitmondje te gebruiken. Ik laat een deel van de champignons wat grover, door ze fijn te hakken in plaats van te blenden. De helft van de eters vond dat lekker omdat de structuur dan wat spannender is. De andere helft zou graag volledig geblende paddenstoelenkoffie proeven.
Het grootste nadeel dat door alle eters werd genoemd was dat de mini-quiches te snel op waren. Ondanks dat men ze had ‘uitgespaard’. Het knapperige en de smaak van de prei paste zo lekker bij de koffie, dat één quiche meer van harte welkom was geweest. Ik heb echt hele kleine bakvormpjes van 3 centimeter doorsnede. Maar één grotere zou er dus lekker bij kunnen zijn. Of wees creatief en bedenk je eigen variant ‘koekjes’.
Pasta met tonijn en champignons
Binnen drie kwartier moest er gekookt en gegeten zijn die dinsdag. Laat thuis, volle avondagenda – je kent het wel.
Pasta met tonijn en een roomsausje. Daarmee zou ik goed vergelijkingsmateriaal hebben, bedacht ik me. In een vlaag van voorraad-fanatisme had ik namelijk gereageerd op de vraag van Provamel of ik nieuwe producten wilde proeven. En ik had mijn oog laten vallen op de plantaardige room, Rijst cuisine. Hoe handig is het niet een pakje room op voorraad te hebben dat niet in no time over de houdbaarheidsdatum komt?
Toen de keurig verzorgde doos opende, zocht ik dan ook verwachtingsvol naar de datum. 11-11-2013! Ruim negen maanden. Dat begon goed.
Het resultaat zou je eigenlijk niet moeten vergelijken met room, want dan mist het iets. Waar room heel vol is van smaak, geeft rijst juist een licht smaakje waardoor het niet zo’n grote rol in het gerecht speelt als ik gewend ben.
Maar er zaten twee verpakkingen Rijst cuisine in de doos. Het tweede pakje prijkt op het schap in de kelder. Ik ben benieuwd hoe enthousiast ik ben als het moment dat ik misgrijp op room daar is…
Herfstbok stoofpannetje
Vlees dat spontaan in draadjes uiteenvalt als je je vork in de richting van je bord beweegt. Wedden dat oma juist graag bij jou aanschuift voor dit stoofpannetje en je het recept probeert te ontfrutselen?!
Bier drink ik niet en in de keuken gebruik ik het zelden. Maar in de herfst móet er gewoon in gestoofd worden.
Herfstbok (of herfstbock) is een vrij zwaar, hooggegist bier met een donkere kleur. Verkrijgbaar van de eerste week van oktober tot en met februari. Je kunt er dus nog wel even van genieten.
Om dat o zo gewenste draadjesvlees te krijgen, heeft vlees zuur en tijd nodig. Zuur in de vorm van bijvoorbeeld wijn, azijn of tomaat. In veel producten zit zuur, maar het gaat hier om een hoge zuurgraad.
Tijd is een schaars goed, maar alles is natuurlijk relatief. Vooral als het om zo’n stoofgerecht gaat. Het duurt lang, maar je bent er niet aldoor actief mee bezig. Kwestie van plannen.
cannelloni met champignon en spinazie
Na een volle werkweek had ik op zaterdag alle ruimte om flink te koken. Op vrijdagavond was er warempel nog tijd om de voorbereidingen te treffen ook. Dat kon niet meer mis gaan.
Maar daar rekende ik buiten het noodlot. Ik kreeg een writer’s block. Of een cook’s block. Of misschien wel allebei. Het kwam niet.
Kun je nog voorstellen hoe enthousiast je kon worden als kind, als een ander iets voorstelde? ‘Zullen we een hut gaan bouwen?’ En dan dat intense gevoel waarmee je vol overtuiging ‘jaaa!’ kon antwoorden?
Zoiets ervaar ik als ik denk ‘viskoekjes, Thais, pittig en dan een friszure salade’. (Jaaa!)
En dan begint de auditie. Ingrediënten voor koekjes en salade passeren de revue en gaan door naar de volgende ronde, of niet. Als ware ik een jurylid van een talentenjacht. Talentscouts rukken uit om de meest ideale kandidaat uit de massa te pikken en aan de groep toe te voegen.
Maar dat gebeurde niet.
Krampachtig sjokte ik over de paden die ik anders onbezorgd en als vanzelfsprekend bewandel. Op zoek naar die onmisbare inspiratie. Dat houdt in dat ik mijn aantekeningen, kookboeken en social media checkte in de hoop een techniek, ingrediënt of keuken tegen te komen die de hele show in gang zou zetten. Maar nee. Niks. Noppes. Nada.
Aangezien ik de afwasmachine nog had gelaten voor wat-ie was en direct na het eten de Koffie kardemom had gemaakt, begon ik met die vervelende klus. Kan soms erg zen werken en lekker mindfull zijn. En is in elk geval bittere noodzaak.
Buigen, drogen, wegzetten. Waar heb ik nu écht zin in? Het eerste wat in me opkwam, was ‘champignons’. Direct gevolgd door ‘Italiaans’. Ik wilde iets warms, iets uit de oven. Lekker herfstachtig. Vol en smeuïg. Iets gevulds. Iets…
Lasagne of cannelloni? Cannelloni. (Het begon vorm te krijgen.) Gehakte paddenstoel, ui en ricotta. Met gehakt? Spek? Nee; spinazie. Knof erbij… En dan een lekkere bechamel met flink wat Parmezaan erover. Ik zag mezelf de schaal al in de oven schuiven.
Die afwasmachine kon wel weer even wachten. Eerst maar even een boodschappenbriefje schrijven!