Soms raakt een recept een tijdje uit het oog. Maar dat gevoel dat ik heb als ik er weer aan denkt, daar word ik erg blij van. Het ene gerecht staat dan binnen de kortste keren weer op het menu. Het andere heeft op de één of andere rare manier de neiging weer naar de achtergrond te raken. Dit is er eentje uit die laatste categorie. En dat terwijl het zo lekker en mooi is. Wellicht dat het helpt als ik ‘m op mijn blog zet.




