Kletskoppen, de eerste keer dat ik een recept op dit blog in aangepaste versie nogmaals publiceer. Half november 2012 heb ik een recept voor kletskoppen geblogd. Met eer en geweten heb ik het recept gemaakt en twee keer enkele bakplaten vol heerlijke kletskoppen gebakken. Ik heb ze zelfs nog uitgedeeld op het werk (tijdens een vergadering, en de koekjes waren zo knapperig dat we een pauze hebben moeten inlassen, want doorpraten had geen zin).
Kletskoppen
Op de Foodbloggers Facebookpagina kwam ik Inge van I like ur food, Foodblog met een dubbele tong – tegen. Tijdens haar zwangerschap ontdekte ze hoe graag ze eigenlijk wel niet kookte met alcohol. Na die negen maanden was haar foodblog met recepten met alcohol een feit. Waar zij linksaf sloeg, ging ik zelf rechts. Ik vond het zo jammer dat veel zwangere vrouwen het idee hadden dat ze zo veel niet mochten eten, dat ik AugurkenMetSlagroom begon. Een foodblog zonder ‘verboden producten’ tijdens de zwangerschap.
Het was me al opgevallen hoe veel Nederlandse foodies een foodblog rondom één thema hadden. Van natriumarm via noten tot glutenvrij. De één uit passie, de ander uit noodzaak. Tijd om deze Themablogs eens op een rij te zetten.
Dip it in the dukkah! Wat een geweldige smaak. Noot, warme kruiden en een beetje pit erbij. Smaken die elkaar in razend tempo afwisselen.
Dukkah
Dukkah (dukka, dugga) is een mix van noten en kruiden, geliefd in het Midden-Oosten. Erg belangrijk: er moeten stukjes in zitten. Het mag absoluut geen poeder of pasta worden, want daar gaat je smaaksensatie en crunch.
De drie ingrediënten die in de meeste dukkah’s terugkomen zijn: noten, korianderzaad en karweizaad. Verder wordt er volop gevarieerd. Typisch voor deze dukkah zijn pistachenoten en gedroogde paprika.
Afgelopen weekend hadden we een vegan etentje met vrienden. Een goed moment om mezze (Arabische tapas) te maken. Mijn vega(n) mezze-repertoire is er uitgebreid genoeg voor en dukkah doet namelijk écht iets met verschillende groentes. Onze vrienden konden nog wel wat recepten gebruiken omdat zij nog niet zo lang veganistisch eten en dan zijn veel kleine gerechtjes ideaal. Maar om een lang verhaal kort te maken; deze dukkah was de held van het etentje.
Voordat ik het had geprobeerd was ik een beetje terughoudend. Wat is de toegevoegde waarde van notenmelk voor een alleseter? Hazelnootmelk of amandelmelk ken ik namelijk als een veganistisch alternatief voor gewone melk. Moest ik het daar maar niet bij houden?
Ruim een week later denk ik daar heel anders over. Eerst kwam ik enkel voor kaas bij de kaasboer, maar nu neem ik graag een zakje noten mee. In die tijd heb ik al geëxperimenteerd met amandelmelk en hazelnootmelk. Ik heb een deel van het water vervangen door koemelk. Vanille erdoor gemixt. En honing. Dat laatste hoeft voor mij overigens niet per se. Hoe groter de rol voor de noot, hoe beter.
Ik maak de notenmelk puur omdat ik het gebruik bij muesli of overnight oats. Als ik mijn schaaltje ontbijt maak, kies ik op dat moment wel of en hoe ik het zoeter maak. Dat houdt alle opties open.
Je kunt notenmelk gebruiken als vervanger voor koemelk. Dat wordt vooral in de zoete keuken gedaan (pannenkoeken of flensjes en smoothies).
Als ik klaar ben met het ‘karwei’ heb ik direct een goede kop koffie verdiend. Het schuim bovenop de melk in de blender smaakt namelijk super op een kop sterke espresso.
Chocoladefudge met noten
Zachte, romige chocoladefudge met noten en een hint vanille. Goddelijk.
Het basisrecept is übersimpel en de mogelijkheden lijken wel eindeloos. Puur, melk of een combinatie van beide – alhoewel melk wat zachter schijnt te blijven dan fudge van pure chocolade. (Witte chocolade heb ik nog niet geprobeerd.) En dan kun je nog los gaan met de vulling: noten, kruiden, gedroogde vruchten, verkruimelde koekjes, aroma’s…
Bijkomend voordeel van dit recept is dat je veel fudge hebt. Ik heb kwart leuk verpakt en cadeau gedaan aan mijn schoonouders en nog hadden we er zelf twee dagen plezier van.
Nadeel van fudge maken is dat het in no time gebeurd is, maar dat je jezelf moet beheersen tot het goedje voldoende is afgekoeld om te eten.
Romige lasagne met verse kruiden en pijnboompitten
Italiaanse gerechten uit de oven zijn fantastisch. Salade of brood erbij en je zit direct ongelooflijk te genieten.
Deze lasagne heeft eens geen Parmezaanse kaas als topping, maar knapperig grof broodkruim met paprikapoeder en pijnboompitten. Daaronder enkel kleuren uit de Italiaanse vlag: bechamelsaus, pasta, ricotta, tomatensaus, wat spinazie en, wat ‘m speciaal maakt, veel verse kruiden.
Van mijn collega bij LekkerTafelen.nl, barbecue- en grillspecialist Paul van Vugt, heb ik namelijk een vensterbank vol verse kruiden gekregen. Het idee voor deze lasagne is uit ‘luxe nood’ ontstaan, want die kruiden blijven niet eeuwig mooi. Maar dat maakt het niet minder lekker!
Veel basilicum hoort er gewoon bij en moet ook echt vers zijn (niet gedroogd). Verder kun je kruiden naar smaak toevoegen.
Hoe tover je ui, peulvruchten en wortel om tot een chefwaardig gerecht? Vangelis Driskas, Griekse topchef, voegt wat knoflook, munt, komijn en wijn toe aan het ingrediëntenlijstje om vervolgens een ongelooflijk verfijnd gerecht te serveren.
Groenten in de hoofdrol. De plek van het eerst zo vertrouwde stukje vlees wordt heroverd. Waar ik tijdens mijn eerste flexitarische stappen nog moeite deed om één dag in de week een vegetarisch menu te plannen, let ik nu op dat ik de variatie in ons weekmenu behoud door ook eens voor vis of vlees te kiezen.
Op zondag aten we twee vegetarische gerechten van Ottolenghi: aubergines met saffraanyoghurt en verrassende tatin. De zaterdag ervoor hadden we nog kip kerrie, maar op vrijdag pannenkoeken, donderdag pasta verdura en woensdag potage bonne femme.
En kijk eens welke gerechten blogwaardig geacht worden door uw chef?! Alle gelinkte gerechten zijn vegetarisch. Geen wonder dat bezoekers van mijn site op Google intikken dat ze een vega foodblog zoeken 
Maar goed, nog eentje dan. Maar wel een hele speciale. Wij concludeerden dat we Driskas’ dish zelfs misschien wel beter vonden dan de twee Ottolenghi’s die we hebben geproeft… Oordeel zelf!
Wat zegt nu beter ‘dankjewel’ dan een home made gebakje? Mijn dank is in dit geval niet in taart uit te drukken, maar het is het gebaar dat telt.
Want ter ere van de dag van de leidster werden ouders van het kinderdagverblijf van mijn zoontje gevraagd iets lekkers te doneren voor een high tea. Fantastisch idee! Ik ben namelijk niet zo creatief, totdat dit tot uiting kan komen in eten. (Volgend jaar zit ik rond deze tijd met lijm aan mijn vingers of – erger nog – een flinke snee ofzo.)
En als ik ergens tevreden over ben, dan is het wel over ons kinderdagverblijf. Mijn meest waardevolle ‘bezit’ laat ik zonder moeite achter. Zowel zoon als leiding lachen nog als ik hem negen uur later kom ophalen. Dat vind ik erg knap als ik aan een twintigtal rondrennende ukkies denk.
Ze weten precies te vertellen hoe lang hij heeft geslapen, wat hij at en welke grappige dingen hij heeft gedaan en gezegd. Zoonlief vliegt hen om de hals bij het afscheid nemen, als hij al mee naar huis wil. Kortom, niet in geld, woorden en zelfs niet in taart uit te drukken.
High tea, daar kan ik wel wat mee. De quichevorm die ik zag op Carolines blog en direct heb besteld, gaf instant inspiratie. Ik wilde ook wat tegenwicht bieden aan de cupcakerage. Niks ten nadele van cupcakes, maar verandering van spijs doet eten.
Het waait flink de laatste dagen, het regent om de haverklap en de bladeren vallen van de bomen. Het wordt echt herfst. Dan denk ik: knapperig bladerdeeg met warm fruit, zoete vanillekaramel en crunchy nootjes. Even een oppepper in de oven en smullen maar.
Ze hebben het verdiend!
