Deze pasta met groene olijventapenade is niet moeilijk en gruwelijk lekker in z’n eenvoud. Aan calorieën tellen doe ik niet en volgens mij is dat maar goed ook als ik naar al die kazen kijk, maar dat mag de pret niet drukken.
Pasta met groene olijventapenade
Het kan nog net. Het is eind augustus en met nog geen twintig graden en regelmatig regen, is het maar rotweer. En toch heb ik de hoop op een paar mooie zomerse dagen nog niet verloren. Omdat je dit pastagerecht alleen mag eten als het boven de 22 graden is en de zon voelbaar is, schat ik in dat ik het nog een keer op het menu kan zetten dit jaar.
Pasta met erwtjes, feta en pijnboompitten.
Welke pasta wij eten als we ‘even snel’ een pasta in elkaar draaien op een doordeweekse dag? Als het mooi weer is, is dit één van mijn favorieten. Want buiten in de zon smaakt het nog beter dan aan de eettafel.
Siciliaanse nieuwjaarspasta
Nog geen idee wat je op tafel zet op 1 januari? Vier het begin van het nieuwe jaar dan op z’n Siciliaans in met deze pasta per Capo d’Anno. Daar zul je geen spijt van krijgen. Of je nu brak bent van een avondje stappen of familiebezoek, je hebt vast behoefte aan een snel maar smakelijk bordje eten.
De Siciliaanse nieuwjaarspasta is een goed huwelijk tussen zachte, romige pasta en vurige tomatensaus. De reuzel die ik gebruik geeft een typische smaak. Boter is een beter alternatief dan olijfolie, maar haalt net wat van de verfijning van de smaak af.
Maar eigenlijk moet ik niet zeuren met mijn ‘verfijning’. Dit recept is namelijk een zeer vereenvoudigde versie van de Lasagne per Capo d’Anno (from Palermo, Sicily) uit Foods of Sicily & Sardinia and the smaller islands van Guiliano Bugialli.
In plaats van zelf verse pasta met veel ei te maken, gebruik ik gedroogde. En de mix van rundergehakt, varkensgehakt en saucijs vervang ik gemakshalve door half-om-halfgehakt. In Palermo gebruiken ze de ricotta van schapenmelk waar de streek om bekend staat. Ik heb de ricotta deze keer niet eens zelf gemaakt, terwijl ik er doorgaans mijn hand niet voor omdraai. Sterker nog; ik heb het recept uitgeschreven en mijn vriend heeft gekookt. Luiheid ten top met een verrassend subliem resultaat.
Dus nu alleen nog iemand vinden die het voor je maakt.
Spaghetti Bolognese
Spaghetti Bolognese? Pure horror, als je het aan Academia Barilla vraagt. Dit voedingsinstituut uit Parma (gevestigd op het terrein van de voormalige Barilla pastafabriek) beschermt, promoot en ontwikkelt de Italiaanse keuken en etenswaren. Academia Barilla haalde onlangs uitgebreid de pers door een tiental culinaire no-no’s te presenteren die buitenlanders als typisch Italiaans beschouwen, maar die Italianen helemaal niet als zodanig kennen.
Rood-witte onzin
Eén van die no-no’s is spaghetti Bolognese. Het wereldberoemde gerecht klopt van geen kanten. Zo komt het helemaal niet uit Bologna en wordt het van oudsher met tagliatelle (brede, platte pastaslierten) gegeten. Wie olie aan het pastawater toevoegt, heeft nog een andere culinaire doodzonde te pakken; olie voeg je zo nodig na het koken toe. En een rood-wit geblokt tafelkleed? Dat is echt not done.
Braciole maken: gevulde kalfslapjes in tomatensaus
Tonino Zizzi drukt me een schaar met vijf bladen in de hand en wijst me op het bord met peterselie, selderij en een verse peperoncino. Het pepertje dat eruit ziet als een kleine paprika ken ik alleen in gedroogde vorm en een nieuw voorraadje staat bovenaan mijn shopping list. Nieuwsgierig draai ik hem een keer rond, maar ik wil niet treuzelen, want mijn Apulische kookworkshop is wel geteld drie minuten bezig. En langer dan vier minuten ben ik niet binnen. Als je elkaars taal niet spreekt maar een liefde deelt, is samen bezig zijn ook de beste manier om elkaar te leren kennen.
Spaghetti alla Puttanesca
Interessant feitje, altijd leuk voor het gesprek aan tafel. Spaghetti alla puttanesca betekent zoveel als ‘slettenspaghetti’. Het schijnt namelijk dat dit gerecht nogal eens in Italiaanse bordelen werd geserveerd.
Naar dames van lichte zeden om te eten? Dat klinkt nog erger dan Playboy lezen voor de interviews. Misschien dat de andere lezing dan klopt. Die vertelt dat de prostituees de pasta juist zelf aten. Ze hoefden de deur vaak niet uit voor de ingrediënten, want die behoren tot de standaard voorraad in Italië. Ook weer een verhaal waarop je gemakkelijk kunt schieten…
Hoe dan ook, het is een goed bordje pasta. De ansjovis geeft een diepere smaak aan de pastasaus, zonder overheersend te zijn. Groene salade erbij, eventueel een broodje en klaar ben je.
Panzanella
Deze snelle recepten beloven dat je nooit langer dan 10 minuten actief met het avondeten bezig bent, maar wel een fatsoenlijk hoofdgerecht op tafel zet. Ideaal voor tropisch hete zomerdagen.
De totale bereidingstijd staat voor de naam van het gerecht. Het eerste cijfer na het gerecht is het aantal minuten dat je actief bezig bent (het belangrijkste cijfer!). Het tweede cijfer geeft aan hoe lang het gerecht op het vuur of in de koelkast moet staan.
| 1. 10 minuten: pasta all’amatriciana | 2 in 10 |
| 2. 10 minuten: gevulde pasta met notensaus | 7 in 10 |
| 3. 11 minuten: Griekse bonenschotel met feta | 6 + 5 |
| 4. 12 minuten: pasta met tonijn en champignons | 2 + 10 |
| 5. 13 minuten: gnocchi gorgonzola | 3 + 10 |
| 6. 14 minuten: spicy avocadosoep | 4 + 10 |
| 7. 25 minuten: risi e bisi | 5 + 20 |
| 8. 30 minuten: aloo ghobi | 5 + 25 |
| 9. 40 minuten: panzanella | 10 + 30 koelkasttijd |