Quinoa. Thuis moet ik er echt iets mee uithalen, wil het met gejuich ontvangen worden. Anders wordt er even lauw op gereageerd als quinoa naturel smaakt. Superfood of niet. En ik kan hen geen ongelijk geven. Maar, missie geslaagd!
Groene salade met quinoa en feta
Falafel met tahindressing
Mijn abonnement op deze fijne box is een culicadeautje voor mezelf. Elke maand zitten er minimaal vijf producten in van ambachtelijke leveranciers van over de hele wereld, samengesteld rondom een thema. En nee, ik heb geen aandelen, ik ben gewoon laaiend enthousiast en wil jullie graag op het bestaan ervan wijzen.
Met thema’s als Nadia loves couscous (Nadia Zerouali), Home made (Yvette van Boven), Happy Healthy Food (Bluebelle Foodworks), Local Food Friends (Samuel Levie) heb je telkens fijne producten in huis om eens lekker mee aan de slag te gaan. En ik heb zo’n vermoeden dat Monique van Loon, miss Culy, de box van januari zal samenstellen. We’ll see.
Spaghetti Bolognese
Spaghetti Bolognese? Pure horror, als je het aan Academia Barilla vraagt. Dit voedingsinstituut uit Parma (gevestigd op het terrein van de voormalige Barilla pastafabriek) beschermt, promoot en ontwikkelt de Italiaanse keuken en etenswaren. Academia Barilla haalde onlangs uitgebreid de pers door een tiental culinaire no-no’s te presenteren die buitenlanders als typisch Italiaans beschouwen, maar die Italianen helemaal niet als zodanig kennen.
Rood-witte onzin
Eén van die no-no’s is spaghetti Bolognese. Het wereldberoemde gerecht klopt van geen kanten. Zo komt het helemaal niet uit Bologna en wordt het van oudsher met tagliatelle (brede, platte pastaslierten) gegeten. Wie olie aan het pastawater toevoegt, heeft nog een andere culinaire doodzonde te pakken; olie voeg je zo nodig na het koken toe. En een rood-wit geblokt tafelkleed? Dat is echt not done.
Braciole maken: gevulde kalfslapjes in tomatensaus
Tonino Zizzi drukt me een schaar met vijf bladen in de hand en wijst me op het bord met peterselie, selderij en een verse peperoncino. Het pepertje dat eruit ziet als een kleine paprika ken ik alleen in gedroogde vorm en een nieuw voorraadje staat bovenaan mijn shopping list. Nieuwsgierig draai ik hem een keer rond, maar ik wil niet treuzelen, want mijn Apulische kookworkshop is wel geteld drie minuten bezig. En langer dan vier minuten ben ik niet binnen. Als je elkaars taal niet spreekt maar een liefde deelt, is samen bezig zijn ook de beste manier om elkaar te leren kennen.
Spaghetti alla Puttanesca
Interessant feitje, altijd leuk voor het gesprek aan tafel. Spaghetti alla puttanesca betekent zoveel als ‘slettenspaghetti’. Het schijnt namelijk dat dit gerecht nogal eens in Italiaanse bordelen werd geserveerd.
Naar dames van lichte zeden om te eten? Dat klinkt nog erger dan Playboy lezen voor de interviews. Misschien dat de andere lezing dan klopt. Die vertelt dat de prostituees de pasta juist zelf aten. Ze hoefden de deur vaak niet uit voor de ingrediënten, want die behoren tot de standaard voorraad in Italië. Ook weer een verhaal waarop je gemakkelijk kunt schieten…
Hoe dan ook, het is een goed bordje pasta. De ansjovis geeft een diepere smaak aan de pastasaus, zonder overheersend te zijn. Groene salade erbij, eventueel een broodje en klaar ben je.
Tabouleh van quinoa
Een echte Libanees maakt tabouleh met bulgur, in een gekke bui met couscous. Maar ook quinoa is een smakelijk en fris alternatief.
Tabouleh van quinoa gaat prima samen met geroosterd of gegrild vlees, liefst wat pittiger gekruid. Het is dan ook een heerlijke side dish voor bij de barbecue.
Quinoa (spreek uit: kien-wa) is een zaad en geen graan, zoals vaak wordt gedacht. Het kan wel als graan worden bereid. Het zaad wordt ‘superfood’ genoemd vanwege de vele vezels, eiwitten, goede vetten en relatief hoog gehalte aan vitamines en mineralen. Daarbij is quinoa glutenvrij. Continue reading
Risotto met scarmorza, spek en spinazie
Scamorza is geen alledaagse kaas in Nederland, terwijl het zo’n gemakkelijk ingrediënt is. Het smelt fijn, heeft een duidelijke maar niet te extreme smaak en is in veel gerechten te gebruiken. Meestal is deze Italiaanse kaas gemaakt van koemelk, soms van schapenmelk.
Scamorza heeft nog het meest weg van een stevigere, minder vochtige mozzarella. Meer bite en meer pit. Het wordt ook op een zelfde manier gemaakt. Probeer scamorza eens als vervanger van mozzarella, bijvoorbeeld in een salade met tomaat en basilicum (caprese) of laat een plak op een hamburger smelten.
Scamorza affumicata is de gerookte variant van deze kaas. Heel belangrijk: rasp de korst van de scamorza affumicata mee. Dit gedeelte van de kaas heeft de sterkste rooksmaak.
Als je geen scamorza affumicata kunt vinden, zou je rookkaas als alternatief kunnen nemen in dit gerecht. Maar rookkaas smaakt duidelijk rokeriger dan de scamorza. Iets minder rookkaas nemen en wat Parmezaanse kaas toevoegen, is ook een optie.
Op de afbeelding zie je een vrij vochtige risotto. Ik vind dat sowieso lekker, maar ditmaal heb ik het ook zo vochtig gehouden vanwege de scamorza. Deze kaas smelt gemakkelijk, maar wordt ook vrij snel weer hard. Zoals mozzarella op een pizza doet. Door de relatief veel bouillon te gebruiken, stolt de kaas minder snel.
Pasta met cherrytomaat, courgette en croutons
Zoet en pittig tegelijk met flink wat groenten en knoflook. Lekker.
Dit vegetarisch gerecht bestaat uit drie onderdelen: pasta met cherrytomaat, courgette en mini-croutons.
We eten de courgette (met krentjes en pijnboompitten) ook regelmatig bij een stukje vlees en krokante aardappeltjes. En bij spicy schouderkarbonades van de barbecue.
Nog even dit: het voelt wat tegennatuurlijk om de zojuist knapperig gebakken croutons weer tussen de gebakken cherrytomaatjes te mengen, maar geloof me, het voegt echt iets toe zo. De andere helft van de croutons en de pijnboompitjes geven genoeg crunch.
Ik ben bij dit gerecht vrij gul met zout en versgemalen peper. Soms gaat er op z’n laatst ook nog wat paprikapoeder of tijm over de courgette, maar dat hoeft niet.