“Echt, hier moeten jullie eens met ons gaan eten.” Ik denk dat er maar weinig foodbloggers zijn die deze zin nog nooit hebben gehoord. Maar de levendige gebaren en opgewonden woorden waren genoeg om te zien dat onze vrienden nog nooit iets zo gemeend hadden dan dit.
Spoiler alert: ze hadden gelijk. We hebben een prachtige avond gehad, fantastisch gegeten en de oppas schandalig lang laten zitten.
Met Doordeweeks brengt Hugh Fearnley-Whittingstall de opvolger uit van het populaire groentekookboek Veg! En nee, Doordeweeks is géén groentekookboek. Het zijn recepten met en zonder vlees en vis. Met zijn nieuwe boek wil de presentator/kookboekenauteur laten zien hoe gemakkelijk je elke dag weer een gezonde maaltijd op tafel zet voor een druk gezin. Met voldoende groente, dat wel.
Eerlijk is eerlijk; op Veg! ben ik verliefd en met Doordeweeks wil ik enkel goede vrienden zijn. Het is bijna twee jaar geleden dat ik een recensie over Veg! schreef, en de liefde zit nog steeds diep. Waar komt dat nu door? Waarin zit ‘m het verschil?
Als ik maar één boek over bakken mee zou mogen nemen naar een onbewoond eiland*, dan is het Home baked van Yvette van Boven. Zonder twijfel. Het boek is even prachtig als interessant. En dan te bedenken dat Yvette niet alleen het brein is achter de culinaire inhoud, maar ook zelf de tekst, styling, vormgeving en illustraties heeft verzorgd. De foto’s zijn gemaakt door haar echtgenoot Oof Verschuren.
“Van bakken wordt u niet alleen heel erg gelukkig maar ook erg geliefd” Yvette van Boven
Potverdorie, wat een boek. Hier word ik nu echt enthousiast van. (Een understatement. Toen ik het boek uit de enveloppe schoof, stond ik gewoon te springen als een vijftienjarig schoolmeisje dat kaartjes heeft gewonnen voor One Direction en huppelde vervolgens naar de werkkamer van mijn vriend om te laten zien hoe mooi en dik dat boek wel niet was en hoe blij hij wel niet moest zijn omdat ik ‘alles uit dat boek wil maken’).
Ceviche: de keuken van Peru, Martin Morales * recensie
‘Binnenkort post ik een recensie van een kookboek uit Peru’ vertelde ik aan vrienden en bekenden om de reacties te peilen. Zelf kijk ik al een paar maanden uit naar Ceviche van Martin Morales, maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen op Peruaans eten zit te wachten. En zoals verwacht, waren de reacties lauw. Vooral omdat men zich niets kan voorstellen bij deze keuken. Maar om met de schrijver te spreken: “Als u nog nooit Peruaans eten hebt gegeten, dan staat u een heuse traktatie te wachten”.
Wat een genot om dit boek in de kast te hebben staan. Met Plenty more heeft Yotam Ottolenghi een waardig opvolger van zijn eerdere groentekookboek Plenty uitgebracht. Voor wie is het een must have en wie zal er niet snel uit koken?
Plenty more, Yotam Ottolenghi * recensie
Dat ik het vegetarisch hoofdgerecht ging proeven, stond direct vast. De treffende beschrijving op de menukaart: witte kool, rode kool, boerenkool en bloemkool. Niet meer en niet minder. Mijn tafelgenoot – ‘een echte vleesman en neutraal ten opzichte van kool’ – keek me aan. “Het is vast iets met kool, maar waar zou dat heen gaan?”
Witte kool, rode kool, boerenkool en bloemkool
Nou, dat moet je bestellen om het je voor te kunnen stellen. Witte kool met een intrigerende rooksmaak, gefrituurde boerenkool, fluffy rauw geraspte bloemkool en een stroperige saus van rode kool. We kregen daar een glas rode bietensap bij.
Na twee happen legden we het bestek neer. Hij lachte, ik kreunde. ‘Fenomenaal’, was het eerste woord dat viel. Tevens het woord dat de gastheer rode kaken bezorgde en direct mijn Twitter timeline opgeslingerd werd.
Hartstikke leuk, al die enthousiaste reacties op de winactie van Greendelicious kruiden! Kruidentuintjes die een opknapbeurt kunnen gebruiken, balkonnetjes waar maar niks op wil groeien tot partners die per ongeluk een kruidentuintje hebben vernield – alles kwam voorbij deze week. Zo goed om te zien dat er zo veel mensen zijn die graag koken met kruiden uit eigen tuin. (En jammer dat er maar één boek te winnen is.)
En de winnaar is… Autisme & Koken (via Facebook). Hartelijk gefeliciteerd!
Stuur me je adres via Facebook of Twitter, dan wordt het boek zo snel mogelijk verstuurd.
Veel tijdschriften hebben ook een website waarop zij hun lezers van gratis extra info voorzien. Smulweb draait het juist om; de online receptengigant is onlangs gestart met een eigen magazine, Smult. In deze papieren uitgave zijn recepten van de website gebundeld.
Zelf gebruik ik Smulweb niet. Mijn zus Malou en haar vriend eten regelmatig ‘van Smulweb’. Daarom heb ik mijn recensie-exemplaar aan haar overhandigd met als tegenprestatie een interview over het blad. Het stel kookt doorgaans zelf, gebruikt sporadisch pakjes en zakjes en staat binnen hun vriendengroep bekend als echte lekkerbekken. Geen wonder, want ze plaatsen bijna dagelijks een foto van hun avondeten op Facebook.