Knoflooksoep op z’n Spaans betekent een lekker dikke soep. Natuurlijk proef je de knoflook goed, maar er gebeurt meer in je mond. De zachte, romige structuur is opvallend en naast de knoflook proef je ook heel duidelijk het (gerookte) paprikapoeder.
Spaanse knoflooksoep
Als ik deze gegratineerde mosselen eet, zit ik weer even op een terras in Barcelona te genieten. Het is inmiddels al zo’n tien jaar geleden en ik kan de naam van de tapasbar waar we zaten niet meer herinneren. Maar de smaak van de pittige, gegratineerde mosselen vergeet ik nooit meer. Het was de eerste keer dat ik mosselen at en meteen ook de allerlekkerste tot nu toe. Het recept kreeg ik niet, maar ik heb wel genoeg losgepeuterd aan ingrediënten en how to’s om het gerecht thuis te benaderen.
Mosselen Barcelona
Tortilla met Chorizo en Tuinbonen
Mijn vader heeft een grote groentetuin. Die is nog steeds afgestemd op een gezin met vier kinderen, dus in de zomer krijgen wij ladingen verse groenten. Nu zijn er tuinbonen. Ik heb ze het liefst zo klein mogelijk, want ik houd niet van dubbel doppen en niet van een stug schilletje. Luxepaardje.
Continue reading
Chocoladecrème met PX
Een fruitig chocoladedessert met de zoete Spaanse sherry Pedro Ximénez, ofwel PX.
Net als ik vegan eters krijg, heb ik trek in een romig toetje. Ik heb talloze fruitdesserts op mijn repertoire waarvoor geen room, ei of honing nodig is en die een mooie afsluiter van een lekker dinertje vormen. Waarom maak ik het mezelf af en toe zo moeilijk?
Gelukkig is er een reuze populaire vegan chocolademousse in de digitale omloop. Maar ‘mousse’ wekt bij mij een andere indruk dan het resultaat van dit recept. Ik verwacht iets luchtigs bij die naam, maar dit bleek een relatief zware crème. Op zich niet verkeerd en de smaak was okay, maar de banaan speelde de hoofdrol, gevolgd door de cacao. Mijn handen jeukten om het nog wat specialer te maken.
Daar had ik maar één ingrediënt voor nodig: PX. Deze zoete sherry matcht ontzettend fijn met chocolade. En omdat het een krachtige smaak heeft, zou het die banaan ook wel wat kunnen temmen. Om het gewenste resultaat te bereiken had ik maar liefst vier eetlepels PX nodig, in plaats van de geplande twee. Maar een kniesoor die daarop let.
Een Frans brood met een Spaanse twist. Gezien op foodblog BijzonderSpaans; het origineel is van Saturday Kitchen, las ik er. Het zag er zo smakelijk uit dat het hoog op mijn verlanglijst kwam te staan. We hebben heerlijk geluncht…
Als het over de finesse gaat, heb ik nog wel een paar puntjes. Mijn oven had ik een paar graden lager mogen zetten (ken uw oven) en het deeg had iets meer kunnen rijzen voordat het de oven in ging. Een volgende keer doe ik er nog wat meer zout bij. Maar voor een eerste poging… delicioso!
Op BijzonderSpaans las ik dat het meel is gevonden bij een Marrokaanse supermarkt. Die hebben wij niet in het dorp. Mijn bakker gaf aan dat standaard wit broodmeel sowieso geschikt is voor een fougasse. Hij is de beste echte bakker van de regio, dus wie ben ik om dat advies naast me neer te leggen.
