Het kan nog net. Het is eind augustus en met nog geen twintig graden en regelmatig regen, is het maar rotweer. En toch heb ik de hoop op een paar mooie zomerse dagen nog niet verloren. Omdat je dit pastagerecht alleen mag eten als het boven de 22 graden is en de zon voelbaar is, schat ik in dat ik het nog een keer op het menu kan zetten dit jaar.
Pasta met erwtjes, feta en pijnboompitten.
Roti Kip Masala is typisch zo’n gerecht dat wij thuis laten bezorgen. Eten bestellen, dat doen we niet vaak, want het aanbod is beperkt en de kwaliteit is meestal om van te huilen. Daarbij is alles te ver weg om nog lekker warm aan te komen. Maar voor de roti met kip maakten we een uitzondering sinds mijn vriend een website had gevonden van een bedrijfje in een dorp verderop dat roti en een handjevol andere Surinaamse en Indische gerechten maakte. Erg vreemd, want dat verwacht je niet in een woonwijk van een slaperig Brabants dorpje. Maar de smaak was perfect en we meenden zelfs te proeven dat er een blije kip aan te pas was gekomen. Dan neem je dat vreemde graag voor lief.
Roti Kip Masala
Spekbonen, typisch zo’n groente die je nooit tegenkomt in de schappen van de supermarkt. Geen idee waarom dat zo is, buiten dat ze waarschijnlijk commercieel niet interessant zijn. Aan de smaak kan het in elk geval niet liggen. Als ik ze eet, komen ze uit de moestuin van mijn vader. En vorige week had ik weer geluk.
Lauwwarme salade met spekbonen, aardappeltjes en olijven
Soupe au pistou
Oh la la. Van Frans eten kan ik alleen al honger krijgen door de naam te horen. Deze soep is hartstikke gezond, voedzaam en geschikt voor vegetariërs. Wie wel van vlees houdt, bakt een worst en serveert die in de soep. Het kan allemaal. Ik zou er hoe dan ook een lekker stuk brood bij geven. Liefst een wat steviger brood.
Het fijne aan deze maaltijdsoep vind ik het grote verschil in textuur. Er gaan flink wat bonen in, bij voorkeur gedroogde. Eenmaal gaar kauw je daar heel anders dan op dan op de gekookte wortel of courgette. In deze versie zit aardappel, maar die kun je ook vervangen door pasta (een hand of twee, hou de kooktijd op de verpakking aan). Al dente pasta geeft weer een heel andere bite aan een lepel soep.
Het nat van de soep is relatief flauw, in vergelijking met veel andere soepen, zonder smaakloos te zijn. Maar in combinatie met de pistou, die flink wat rauwe knoflook bevat, maakt dat het gerecht net weer wat spannender. Dat mag ik wel, dat er iets gebeurt in je mond.
Pistou lijkt niet voor niks op pesto; het is nagenoeg hetzelfde. Pistou is pesto zonder pijnboompitten, al dan niet aangevuld met tomaat. Vaak wordt de tomaat in blokjes toegevoegd aan de soep als die niet in de pistou verdwijnt.