Foto: Udenarchief.nl
Mijn oma hield niet van kersen, nee, ze was er verzot op. Het zal zeker de smaak zijn geweest die haar in vervoering bracht, maar er was meer aan de hand. Want smaak, herinnering en emotie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Tot halverwege vorige eeuw stond het gebied rondom het Brabantse Uden bekend om zijn kersen. Dikke, zwarte kersen en gele met een rode blos, van bomen die wel veertig meter hoog werden. Oogsttijd was feesttijd. Als jong meisje keek oma haar ogen uit als Peerke Verschiet, de metershoge vogelverschrikker, op het Kersenfeest verscheen. En als giebelende tiener ontmoette ze er de jongemannen, als ware het kermis.
