Bloemkool Madras is één van de lekkerste gerechten die ik heb gemaakt met mijn Madras currypasta. Tot nu toe, want ik heb de smaak te pakken. Alhoewel, de viskoekjes met currypasta en kip Madras waren ook sterk. En ik heb inmiddels volop nieuwe curry-inspiratie. Maar dat moet even wachten, voordat mijn tafelgenoten niet blij meer worden van wéér iets met currypasta.
Bloemkool Madras
Aubergine staat sinds de populaire recepten van Ottolenghi weer helemaal op de kaart. Dit auberginegerecht uit Georgië mag dan wel niet zo bekend zijn, maar wat betreft stijl en ingrediënten doet het er absoluut niet voor onder. Het past het perfect in de moderne groentekeuken; met enkele goed gekozen ingrediënten wordt de groente bijzonder gemaakt.
Aubergine met walnoot
Lekker als klein voorgerecht of onderdeel van een tafel met mezze. Zet het ook eens op tafel naast (lams)vlees van de grill of barbecue.
De kruidenmelange in dit gerecht, khmeli soenelie, is typisch Georgisch. Het is een mix van gemalen korianderzaad, saffraan en fenegriek in gelijke delen.
Maar ook in Georgië is saffraan een kostbaar kruid, waardoor het regelmatig wordt vervangen. Kurkuma staat bekend als alternatief, maar in Georgië worden ook gedroogde goudsbloem en afrikaantjes gebruikt. Met die laatste vervanger zou ik overigens niet snel experimenteren, aangezien het vrij giftig is en je dus goed moet weten welke hoeveelheid verantwoord is. Ik heb saffraan gebruikt en een flinke theelepel kurkuma toegevoegd voor extra kleur. Continue reading
Koekjes met vin santo en olijfolie
Vin santo is een Toscaanse dessertwijn die is gemaakt van druiven die een paar maanden gedroogd zijn. De ene fles is de andere niet; de wijn kan vrij zoet, maar ook aan de droge kant zijn. Proeven dus, voordat je ermee gaat werken.
Tijdens de afgelopen Foodswap had ik een flesje vin santo gekregen. Volgens goed Toscaans gebruik doop je er je cantuccini (amandelkoekjes) in en aangezien mijn gulle gever daar hele fijne exemplaren van had meegestuurd, hebben wij die traditie direct overgenomen. Het doel van de Foodswap is immers inspireren en genieten.
Een week later ben ik zelf in Italië en lees ik een recept voor biscotti met vin santo en olijfolie. Mijn Italiaans beperkt zich tot een aantal etenswaren en kooktermen, maar het eenmaal terug in het vakantiehuisje driftig genoteerde recept geeft een lekker resultaat. Ik vond de koekjes alleen wat bleek, dus vervang de suiker uit het originele recept gerust (deels) door honing.
Frans stoot me aan. “Anna vraagt of je de cichorei wilt proeven.” Ik haast me naar het fornuis waar de Italiaanse enkele slappe stengels uit de koperen pan vist. De garing is prima, maar ik vind ze wat aan de zoute kant. Maar ach, dat mag ik wel. Anna staat nieuwsgierig te kijken en Frans vertaalt mijn bescheiden mening in het Italiaans.
Ik draai al een uurtje of twee mee in de keuken van de Tonino en Anna Zizzi, maar dit is het eerste moment van de kookworkshop waarop ik niet braaf doe wat er wordt gezegd of een ingrediënt, bereiding of quote op mijn blocnote pen. Mijn adem stokt een beetje. Zou het gewaardeerd worden? De discussie in het Italiaans die dan losbarst maakt het niet duidelijker. Nou ja, ze zijn in elk geval niet ontzettend boos op me, maar ze zijn wel hevig geëmotioneerd. Op z’n Italiaans. En iedereen wil van de cichorei proeven.
Tabouleh van quinoa
Een echte Libanees maakt tabouleh met bulgur, in een gekke bui met couscous. Maar ook quinoa is een smakelijk en fris alternatief.
Tabouleh van quinoa gaat prima samen met geroosterd of gegrild vlees, liefst wat pittiger gekruid. Het is dan ook een heerlijke side dish voor bij de barbecue.
Quinoa (spreek uit: kien-wa) is een zaad en geen graan, zoals vaak wordt gedacht. Het kan wel als graan worden bereid. Het zaad wordt ‘superfood’ genoemd vanwege de vele vezels, eiwitten, goede vetten en relatief hoog gehalte aan vitamines en mineralen. Daarbij is quinoa glutenvrij. Continue reading
Chocoladecrème met PX
Een fruitig chocoladedessert met de zoete Spaanse sherry Pedro Ximénez, ofwel PX.
Net als ik vegan eters krijg, heb ik trek in een romig toetje. Ik heb talloze fruitdesserts op mijn repertoire waarvoor geen room, ei of honing nodig is en die een mooie afsluiter van een lekker dinertje vormen. Waarom maak ik het mezelf af en toe zo moeilijk?
Gelukkig is er een reuze populaire vegan chocolademousse in de digitale omloop. Maar ‘mousse’ wekt bij mij een andere indruk dan het resultaat van dit recept. Ik verwacht iets luchtigs bij die naam, maar dit bleek een relatief zware crème. Op zich niet verkeerd en de smaak was okay, maar de banaan speelde de hoofdrol, gevolgd door de cacao. Mijn handen jeukten om het nog wat specialer te maken.
Daar had ik maar één ingrediënt voor nodig: PX. Deze zoete sherry matcht ontzettend fijn met chocolade. En omdat het een krachtige smaak heeft, zou het die banaan ook wel wat kunnen temmen. Om het gewenste resultaat te bereiken had ik maar liefst vier eetlepels PX nodig, in plaats van de geplande twee. Maar een kniesoor die daarop let.
Sriracha saus
Om lekker en puur te eten, heb je geen toverkunsten of zeeën van tijd nodig, belooft het schrijversteam van foodblog Puur Eten. Met deze sriracha saus, die zich nog het best laat omschrijven als een pittige, friszure Thaise chilisaus, laat blogger Rik meteen zien wat zij daarmee bedoelen. 5 ingrediënten en een kwartier werk – dat nachtje marineren daargelaten – zorgen voor een intense smaak en veel mogelijkheden.
Door Riks enthousiasme (het woord ‘verliefd’ viel zelfs) en zijn uitdagende schrijven (“het is niks voor jou als je al achterover slaat van de sambal bij de Chinees”) koos ik dit recept van Puur Eten voor de foodblogswap van juli. En omdat zo’n flesje sriracha, spreek uit: sieh-rah-tja, multifunctioneel is natuurlijk. Ideaal om bij de hand te hebben.
Dip it in the dukkah! Wat een geweldige smaak. Noot, warme kruiden en een beetje pit erbij. Smaken die elkaar in razend tempo afwisselen.
Dukkah
Dukkah (dukka, dugga) is een mix van noten en kruiden, geliefd in het Midden-Oosten. Erg belangrijk: er moeten stukjes in zitten. Het mag absoluut geen poeder of pasta worden, want daar gaat je smaaksensatie en crunch.
De drie ingrediënten die in de meeste dukkah’s terugkomen zijn: noten, korianderzaad en karweizaad. Verder wordt er volop gevarieerd. Typisch voor deze dukkah zijn pistachenoten en gedroogde paprika.
Afgelopen weekend hadden we een vegan etentje met vrienden. Een goed moment om mezze (Arabische tapas) te maken. Mijn vega(n) mezze-repertoire is er uitgebreid genoeg voor en dukkah doet namelijk écht iets met verschillende groentes. Onze vrienden konden nog wel wat recepten gebruiken omdat zij nog niet zo lang veganistisch eten en dan zijn veel kleine gerechtjes ideaal. Maar om een lang verhaal kort te maken; deze dukkah was de held van het etentje.