“Het lekkerste stukje vlees op dat van je lief na.” De kok glundert alsof hij de rib eyes en entrecote na het grillen zelf mag opeten. Trots laat hij de stukken vlees zien voordat hij ze op het houtskoolvuur legt.
Want het gaat hier niet om zomaar een stukje vlees. Vanavond eten we wagyu. Exclusief Japans rundvlees dat bekend staat om de volle smaak.
Smaak en structuur
Wat mij vooral opvalt, is de structuur van het vlees. M’n mes glijdt er doorheen, maar als ik mijn tanden erin zet, voel ik net iets meer weerstand dan bij een goede doorsnee entrecote. En erg bijzonder is dat dit niks afdoet aan hoe mals ik het ervaar – in tegendeel. Het is dus duidelijk steviger, maar net wat malser dan ik gewend ben.
De roemruchte intensere smaak gaat eerlijk gezegd wat aan me voorbij. Maar dat kan ook aan de voorbijgaande neusverkoudheid liggen. M’n tafelgenoten zweren dat het klopt, maar ik hoor ook van hen voornamelijk opmerkingen over de structuur.
Traditie of marketingstrategie?
De echte inheemse wagyu mag Japan niet verlaten en er zijn slechts enkele geselecteerde wagyufokkerijen buiten het Aziatische land, waaronder in Nederland. Traditie of marketingstrategie?
De kok vertelde me dat hij dit vlees jaren geleden in Japan heeft geproefd en ‘niet meer losgelaten heeft’. Ook het bereiden van wagyu komt met de nodige ceremonie – die hij wijselijk niet uitgebreid uit de doeken doet tegen een foodblogger. Foto’s maken mag dan weer wel.
Wagyu rib eye
Als mijn vriendin haar laatste stukjes wagyu rib eye eet, zie ik hoe intens zij ervan geniet. Ze ziet me kijken, lacht, en zegt schalks tegen haar man: “Ik vraag me af of mijn vlees even lekker is als dat van die wagyu. Ik zal er maar niet naar vragen”.
Restaurant Claudius in Nijmegen
Wagyu eten bij Claudius stond al even op de verlanglijst. Het mag duidelijk zijn dat het – sorry Claudius – voornamelijk om het rundvlees te doen was. Maar ook de uitbaterij bleek een beleving op zich. We durven er heel wat om te verwedden; hier gaat alles precies zoals het sinds de opening in the seventies ging. Niks retro stijl, nee, veertig jaar terug in de tijd. En juist omdat het hele plaatje klopt, kan het ook.
Enthousiasme, keurige maar tegelijkertijd ook erg spontane bediening, kwalitatief eten, fijne binnenplaats om buiten te zitten en natuurlijk de wagyu die de verwachtingen overtrof – enkel pluspunten voor restaurant Claudius.
